4-      جنابعالی اذعان داشته اید که لازم است اجتهاد رهبری از طرف مراجع عظام که دارای مخالفت و تهذیب نفس هستند تأیید شود که نشده !!! جداً بی انصافی است و در واقع حکایت از بی اطلاعی دارد. آیا جنابعالی اطلاع دارید علاوه بر حضرت امام خمینی (ره) مراجع عظامی که معاصر ایشان بوده و هستند چه کسانی اند؟ بنده چند نفر از آنان را نام می برم:

 1- آیت ا... اراکی 2- آیت ا... بهجت (که وقتی مقام معظم رهبری به کردستان تشریف فرما شده بودند، ایشان برای رهبری معظم نذر و نیاز کرده و ختم صلوات گرفته بودند، و مکرر نسبت به لیاقت، اشراف و اجتهاد ایشان صحّه می گذاشتند.) 3- آیت ا... حسن زاده آملی (که به اسم جلاله الله (جلّ جلاله) سوگند یاد می کنند که ایشان مورد عنایت امام عصر (عج) هستند و نگاهتان به شفه ایشان باشد) 4- آیت ا... جوادی آملی 5- آیت ا... فاضل لنکرانی 6- آیت ا... مکارم شیرازی 7- آیت ا... سبحانی 8- آیت ا... صافی گلپایگانی 9- آیت ا... نوری همدانی (که حتماً شعار این مرد شجاع را شنیده اید: خامنه ای کوثر است، دشمن او ابتر است) 10- آیت ا... علوی گرگانی و ... . آیا کافی نیست!،  بسیاری از مراجع عظام فوق الذّکر نه تنها به اجتهاد ایشان، بلکه بعضاً به مرجعیت و لیاقت استثنائی ایشان صحّه می گذارند. بله اگر منظور شما صانعی و منتظری و امثالهم هستند آن بحث دیگری است.(قضاوت با اهل فهم)

ضمناً برای ما سؤال است اجتهاد جنابعالی را چند نفر مرجع و مجتهد دارای مخالفت با نفس و مهذب تأیید کرده است؟ آن چه از دیگران می پرسید از خود نیز بپرسید. ضرب المثل معروفی است که «مراقب باش وقتی که به دیگران اشاره می کنی، سه انگشت دیگرت رو به خودت اشاره دارد».

5- جناب آقای دستغیب آیا شما می توانید دشمنی آمریکا و اسرائیل را با ملّت مظلوم ایران انکار نمایید؟ دشمنی ای که از آغاز انقلاب و از سال 1342 تا کنون ادامه داشته است. آیا هم اکنون از خود سؤال کرده اید حرکت شما چه خوراک تبلیغاتی برای دشمن درست کرده و آنها جنابعالی را چماق کرده و بر فرق نظام می کوبند، کسانی که دشمنیشان با قرآن و اسلام تازگی ندارد و امروزه علناً‌ قرآن و اسلام را مورد هتک قرار می دهند، آنها مدافعان جنابعالی شده اند. شما قطعاً یادتان نرفته است که امام راحل (ره) فرمودند: «حفظ نظام جمهوری اسلامی از اوجب واجبات است.» عمل به واجب، لازم و خلاف آن حرام است. حال آیا شما به واجب عمل میکنید یا خلاف آن؟!      

 « جواب شبهه دور»

6- جنابعالی اظهار داشته اید که: «خبرگان فعلی از ماهیت خود بیرون رفته زیرا شورای نگهبان که منتخب رهبری است آنها را تعیین می کند و بارها گفته ام که این دور مسلّم و باطل است».

سؤال: منظور از این که گفته اید خبرگان فعلی از ماهیت بیرون رفته یعنی چه ؟ با توجه به قید فعلی یعنی خبرگان قبلی از ماهیت بیرون نرفته؟! اگر چنین است مگر چه فرقی بین خبرگان سابق با فعلی دیده می شود، آیا جز اِعمال دستورات و قوانین مدوّن بوده است؟           

شما که باید قوانین و وظائف ارگان ها را بهتر از دیگران بدانید، جای تعجب دارد که این مورد را در عین تصریح ندیده اید. آیا تا به حال اصل 108 قانون اساسی را مطالعه و مورد تأمّل قرار داده اید ؟‌ اظهارات شما حکایت از عدم تأمّل دارد. اصل 108 قانون اساسی چنین است:

« قانون مربوط به تعداد و شرایط خبرگان، کیفیت انتخاب آنان و آیین نامه داخلی جلسات آنان برای نخستین دوره باید به وسیله فقهاء اولین شورای نگهبان تهیه و با اکثریت آراء آنان تصویب شود و به تصویب نهایی رهبر انقلاب (امام خمینی(ره)) برسد. از آن پس هر گونه تغییر و تجدید نظر در این قانون و تصویب سایر مقررات مربوط و وظایف خبرگان در صلاحیت خود آنان است.»

حال اگر در قانون اساسی مقرر می شد که صلاحیت اعضاء خبرگان باید نظر منصوبان رهبری در شورای نگهبان یا غیر آن باشد ممکن بود چنین نقدی قابل طرح باشد، ولی چنین چیزی اصلاً صورت نپذیرفت و قانون اساسی همان طور که در اصل 108     می بینیم دست خبرگان را باز گذاشته و همه مقررات این مجلس را - چه در تعداد اعضاء، چه در شرایط اعضاء، چه در کیفیت انتخاب اعضاء، چه در مدت نمایندگی اعضاء و غیره - بر عهده خود مجلس خبرگان قرار داده است. در دوره اول مجلس خبرگان که هنوز خبرگانی تشکیل نشده بود - زمان زعامت حضرت امام (ره)- تأیید صلاحیت کاندیداها بر عهده فقهاء شورای نگهبان بود، ولی طبق اصل 108قانون اساسی پس از دورة اول، تعیین مرجع رسیدگی به صلاحیت نمایندگان آینده در اختیار خود مجلس خبرگان است و آنان می توانند مرجع صلاحیت را تغییر دهند، یعنی اگر اکنون تعیین صلاحیت به دست شورای نگهبان است بنا به نظر خود مجلس خبرگان است، و اگر بینند این روش مشکلی دارد فوراً این مادة مصوب را تغییر می دهند و مرجع دیگری را تعیین می نمایند.

و اما آنچه در ما نحن فیه، یعنی زعامت و رهبری امام خامنه ای(مد ظلّه) است از گزند محذور «دور» و آسیب فرصت طلبی و مانند آن مصون است، چرا؟ زیرا مرجع تعیین صلاحیت اول فقیهانی بوده اند که از طرف امام راحل (ره) منصوب شده اند و مجلس خبرگان بعد از ارتحال ایشان، پیرامون رهبری و فقیهی بحث می کردند که شورای نگهبان از طرف او منصوب نشده بودند، پس بنابراین اساس رهبری امام خامنه ای (مد ظلّه) و تولّی ولایت چنین والی به دور از غائله دور می باشد.

7-  جناب آقای دستغیب، جناب عالی اظهار داشته اید که فرمان ولی فقیه بر فقهاء دیگر لازم الاتباع نیست و هیچ مدرکی در این رابطه نداریم!

مدرک: قال الصادق (ع): فاذا حکم بحکم و لم یقبله منه فانّما بحکم الله استخف و علینا ردّ، والرادّ علینا کافر رادّ علی الله.

امام به حق ناطق، جعفر صادق (ع) می فرمایند: رد کردن حکم حاکم شرع رد کردن حکم ما اهل بیت است، و کسی که با حکم ما مخالفت کند با حکم خداوند مخالفت کرده و کافر است. (بحار الانوار، ج 2، ص 221، ح 1)

بنا بر نص فوق اطاعت از ولایت امر بر مردم، فقیهان و مجتهدان واجب است و هیچ کس حق نقض این حکم را ندارد و همگان، حتی مراجع باید تابع باشند. این روایت دلالت صریح دارد بر حرمت نقض حکم حاکم شرع،‌توسط هر شخصی حتی فقهاء معاصر او.                                                                               

در نهایت به عنوان حسن ختام باید عرض کنیم سیره و سنت اندیشه منحرفه همیشه بر همین منوال بوده که سابق را تأیید و لاحق را بکوبند و رد کنند، آنچه در آن ذی نفع هستند مهر تأیید بزنند و آنچه منافعشان را تأمین نمی کند باطل بشمارند. مثلاً می گویند دین بسیار خوب است، اگر نباشد نمی شود، ولی سیاست بد است، مملو از مکر و دروغ و حقه بازی است، پس دین و دین داران نباید دنبال سیاست باشند. در امور دیگر نیز به همین منوال با تأیید و رد به دنبال مطامع خودشان بوده و هستند. در ارتباط با پیشوایان و رهبران دینی هم به همین منوال مقبولیت و مردودیت را اعمال می کرده و می کنند، مثلاً تا زمانی که پیامبر گرامی اسلام (ص) در قید حیات بودند، مرتب با ایشان اظهار خصومت و مخالفت می کردند، به محض این که ایشان از دار دنیا ارتحال نمودند و ولایت علی ابن ابیطالب(ع) مطرح شد، کج اندیشان و منحرفان طمّاع وارد فاز دیگری شدند؛ اظهار می کردند که پیامبر (ص) معدن رحمت بود، آزارش به موری هم  نمی رسید و...  ولی علی (ع) همیشه در جنگ بوده، علی(ع) در تقسیم بیت المال بخیل است و ... ؛ به محض این که امام علی (ع) به شهادت رسیدند و امام حسن (ع) مطرح شدند می گفتند علی(ع) در دامان پیامبر (ص) بزرگ شد، اولین مسلمان بود، علی (ع) محور حق و حقیقت بودو ... ولی حسن(ع) تجربه ندارد، مذلّ الاولیاء است، از جنگ می ترسد و ... ؛ به محض اینکه امام حسن (ع) به شهادت رسیدند و امام حسین (ع) مطرح شدند، می گفتند حسن (ع) عین جد بزرگوارش آرام و بی اذیت بود، سراسر رحمت بود و...  ولی حسین(ع) اهل تشنج است و آرام نمی گیرد و فلان و فلان و فلان الخ. تا زمان حاضر و ما نحن فیه. حال نیز عین همان روال را همچنان ما شاهدیم، تا زمانی که امام راحل(ره) در قید حیات بودند ایشان را خودسر و بیگانه با مراجع عظام می دانستند و کوچکترین کمکی که نمی کردند هیچ، کار شکنی هم می کردند. به محض این که امام(ره) از دنیا رفتند و حضرت آیت ا... العظمی امام خامنه ای (مدّ ظلّه) مطرح شدند، عین کج اندیشان تاریخ سلف طابق النعل به نعل اِعمال نظر را عوض کردند که امام یک چیز دیگری بود، امام صاحب کرامات و لیاقات خاص بود و یا به عبارتی امام ولایت مطلقه که ولایت رب الارباب است و تکوینی بود داشتند، ولی ایشان ولایت مطلقه ندارند و.... قضاوت با شما ..                                                                                          (والسلام علی من اتّبع الهدی)

ضمناً از آنجا که خدای سبحان (جلّ جلاله) در سوره مبارکه نحل، آیه 125 می فرماید:

اُدْعُ اِلَی سَبیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ جادِلْهُمْ بِالَّتی هِیَ اَحْسَنُ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ اَعْلَمُ بِمَنْ ضََلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَ هُوَ اَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ.

ما شما را دعوت به مناظره مؤدبانه و محترمانه بر پایه عقل، منطق و انصاف می نماییم.