سفارش تبلیغ
صبا ویژن
ریاستْ دوستی، از دوستی خدای سبحان باز می دارد . [امام علی علیه السلام ـ در حکمت های منسوب به ایشان ـ]

محصولات ویژه

لوگوی وبلاگ
 

آمار و اطلاعات

بازدید امروز :157
بازدید دیروز :64
کل بازدید :557120
تعداد کل یاداشته ها : 561
103/9/4
2:31 ع
مشخصات مدیروبلاگ
 
حسین[7]
باسلام هدف این وبلاگ،گردآوری پیشنهادات تحلیلگران موفق بورس است.

-----
خبر مایه
------ -----
لوگوی دوستان
 

-----
حاشیه ای بر حضور احمدی نژاد در دانشگاه کلمبیا
قطعا نباید انتظار می داشت که دانشجویان کلمبیا، همان رفتار و واکنشی را در قبال سخنان رییس جمهور ما از خود بروز می دادند که مثلا طلاب مدرسه علمیه شهیدین قم! با این وجود باید توجه داشت که برخی از سخنان و مواضع احمدی نژاد که برای مخاطب ایرانی، بدیهی و حتی تکراری است، برای مخاطب آمریکا، نو و بدیع است.
عصرایران؛ گروه تحلیل اخبار- محمود احمدی نژاد، رییس جمهور ایران، روز گذشته یکی از خبرسازترین روزهای خود را پشت سر گذاشت.

او در حالی در دانشگاه کلمبیا حاضر شد که از مدت ها پیش، موج سنگینی از تبلیغات علیه شخص وی و کشور ایران در رسانه های آمریکایی به راه افتاده بود.

حتی لابی های متعددی برای لغو سخنرانی وی صورت گرفته بود. با این حال، سخنرانی، طبق برنامه از پیش تعیین شده، انجام شد و پس از آن، احمدی نژاد به پرسش های بی پرده و صریح دانشجویان آمریکایی به طور مستقیم پاسخ داد.
1) پیش از سخنرانی رییس جمهور ایران، رییس دانشگاه کلمبیا، اظهاراتی را علیه احمدی نژاد بیان داشت که نشان می داد هر چند وی در مقابل فشارها برای لغو مراسم، کوتاه نیامده است لکن برای آنکه خود را از فشارهای بعدی معاف دارد، توهین آمیزترین عبارات را علیه رییس جمهور کشورمان بر زبان راند تا نشان دهد یک رییس دانشگاه تا چه اندازه می تواند از مبادی ادب دور باشد.
او، هر چند منتقد سرسخت رییس جمهور ایران بود ولی قطعا می توانست از ادبیاتی که مناسبت بیشتری با محیط دانشگاهی دارد، استفاده کند.
این مساله، البته، در بطن خود درسی دارد برای سیاستمداران و سخنوران ما که بدانند استفاده از ادبیات غیرمتعارف، تا چه اندازه نارواست.
2) احمدی نژاد می توانست چنین برنامه ای را در سفر نیویورک خود نداشته باشد. هیچ کس او را برای انجام سخنرانی و پرسش و پاسخ در یک محیط آمریکایی مجبور نکرده بود.
با این حال، وی، راهی دانشگاه کلمبیا شد، در حالی که می دانست چه حجم عظیمی از تبلیغات ضدایرانی راه انداخته اند و در حالی که کاملا مشخص بود گروه های فشار آمریکایی سعی خواهند کرد سخنرانی او را تحت الشعاع قرار دهند.
احمدی نژاد، در شرایطی به "کلمبیا" رفت که گروه های ضدایرانی در آمریکا سعی داشتند با لغو این برنامه، نگذارند صدای احمدی نژاد "بی واسطه" به گوش آمریکایی ها برسد.
با توجه به جمیع جهات ذکر شده، نفس حضور احمدی نژاد در جمع دانشگاهیان کلمبیا، یک حرکت ستودنی و جسارت آمیز بود چه آنکه او، با این کار، از یک سو، انگ های منتقدان داخلی را که منتظر کوچکترین حرکتی از احمدی نژاد هستند تا آسمان و ریسمان به هم ببافند پذیرا شد و از سوی دیگر، خود را در معرض پرسش های کسانی قرار داد که بی هیچ ملاحظه ای هر آنچه دوست داشتند از وی می پرسیدند.
3) اگر احمدی نژاد در کلمبیا حاضر نمی شد، هیچ هزینه ای هم متحمل نمی شد ولی او، با به جان خریدن تمام هزینه های سیاسی، این اقدام را صورت داد تا فرصتی برای بیان دیدگاه های ایران فراهم آید، فرصتی که آمریکایی ها می کوشیدند آن را از وی سلب کنند چه پیش از سخنرانی، چه در حین آن و چه در نحوه انعکاس های بعدی اش.
ولی احمدی نژاد، با سماجت همیشگی اش، در مقابل همه این مسایل ایستاد و یک تریبون پرسروصدا برای کشور، آن هم در آمریکا گرفت.

4) قطعا نباید انتظار می داشت که دانشجویان کلمبیا، همان رفتار و واکنشی را در قبال سخنان رییس جمهور ما از خود بروز می دادند که مثلا طلاب مدرسه علمیه شهیدین قم!

با این وجود باید توجه داشت که برخی از سخنان و مواضع احمدی نژاد که برای مخاطب ایرانی، بدیهی و حتی تکراری است، برای مخاطب آمریکا، نو و بدیع است.

آمریکایی ها، هر آنچه از احمدی نژاد شنیده و خوانده بودند، صرفا به واسطه رسانه های آمریکایی بود و مسلم است که در پروسه رسانه، اگر هدفمندی مغرضانه سیاسی دخیل باشد (که در روابط ایران و آمریکا هست) آنچه به مصرف کننده نهایی خبر می رسد، می تواند حتی 180 درجه با واقعیت اولیه متفاوت باشد.
همین که دانشگاهیان آمریکایی، بسیاری از مواضع ایران را بدون تحریف و به طور مستقیم دریافت کردند، دستاورد بزرگی است ؛ آن هم در زمانه ای که رسانه های غربی، به جای انتقال واقعیت های ایرانی، تبدیل به دیواری شده اند که مانع از عبور پیام های واقعی می شوند.
5) رییس جمهور ایران، بارها با خبرنگاران آمریکایی سخن گفته که اغلب این گفت و گو به طور مستقیم از شبکه های مختلف جهانی پخش شده است.
او، همچنین خود را در معرض پرسش های بی واسطه دانشگاهیان آمریکایی قرار داده است.
حال پرسش اینجاست که آیا رییس جمهور آمریکا نیز حاضر است چنین رویکرد شفافیت زایی را در قبال رسانه ها و دانشگاهیان ایرانی در پیش بگیرد؟ اگر چنین است چرا تاکنون به هیچ کدام از تقاضاهای رسانه های ایرانی برای گفت و گو پاسخ مثبت نداده است؟!